2 Ocak 2011

Senden vazgeçmek kolay olmadı..

Ellerim, sana böylesine alışmışken,
Gözlerim senden başkasını görmüyorken,
Kalbim yalnız senin için atıyorken,
Baktıgım her yerde seni görüyoken,
En önemlisi seninle hayat buluyorken,
Elbette senden vazgeçmek kolay olmadı...

Ama geçtim,sonunda senden geçtim.
Senden vazgeçtim işte...
Hem zaten bunu istemiyor muydun?
Ne sanıyordun
ne bekliyordun ki?
Bir ömür peşinden koşmamı mı?
Belkide koşardım o kadar ki aşıktım.
Ama sen giderken beni sakat bıraktın...
Peşinden koşamam artık.
Koşacak mecalim yok.
Degil koşmak sana bir adım dahi atamam.

Eğer atarsam bu seferde felç kalmaktan korkuyorum.
Daha fazla gömülmekten, daha fazla acı çekmekten korkuyorum...
Evet sana aşıktım, aşıgım ve aşık kalıcam.

Ama sadece yüregimin o sessiz sakin kuytu köşesinde.
Bazen bir gürültü kopacak yüregimde,
Bir deprem ki sarsılacak.
Ama her sarsılışında,
Bir parça daha oturacak yerine...
Aslında merak etmiyorda degilim.
Neden kalbimi çalıp geri verdin,
Ben ikinci el kalbi napayım şimdi.
Artık sana dair birşey olmayacak hayatımda.
Sana benzeyen birşeyde...
Seninde hayatında birçok şey olmayacak,

Ama senden birşey eksilcegini düşünmüyorum,
Yokluğumu hissetmessin bile...
Sana söylemek istedigim son şey ise bu;
Üç günlük hayatta çok hata yaptım.
En büyük hatamsa seni sevemekti.
Evet seni sevmek bir hataydı.
Ama ben seni sevdigime hiç bir zaman pişman olmadım!
 21.01.2010/23.55

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder