19 Eylül 2012

ve gittin
sessiz oldu gidişin
tek bir kelime bile etmedin
söze gerek yoktu zaten anlamalıyıdım dımı?
ama hiç bir zaman anlayamadım..
öyle bir anda çekip gittin
soğuk oldu gidişin
iki mevsımı birden yaşattın kalbıme
hiç gitmeyecegine alıstırmıstın beni
sonra defolup gittin
kızamıyorum bile sana
nefret edemıyorum senden
gıdısının ardından hıseettgm o acıdan eser yok
dustugum zaman gerı kalkabılmesını ogrendım cunku
canımı acıtamıyor gıdısler artık senın gdısının acıtgı kadar.
yuzumu duvara dondum sımdı
bıraz golgesın
bıraz ben
bırazda duvar...



yasaklar koymuştum kalbime
kuralları vardı
sana benzeyen kim yada ne varsa bir bir uzaklaşacaktı hemen oradan
seni kimsede aramayacaktı
kımseye benzetmeyecektı seni
engelleri vardı kalbimin kolay kolay aşılmayacaktı
sımdı neresındeyım sensızlıgın bılmıyorum
ben ki seninleyken bile sensizdim...

bır bır unutuluyor verılen sozler zamanı gelınce
ıkı kısılık sesszlık kalıyor gerıye
sıradanlasıyor hersey
delilik oluyor bazen ask
bazen saçmalık
bazen pişmanlık
yeri gelince de gurur
belkilerle dolu soru işaretleri birbirni izliyor hep
ve hiç cevaplanmayan sorular kalıyor akılda geriye...



17 Eylül 2012

-Seni çok seviyorum...
-Hayır ben daha çok seviyorum !
işte böyle kandırmıştın beni her zaman
keşke şimdi de seni çok seviyorum dediğimde yanımda olup beni kendine inandırsan...
Karanlığın içinde seninle aydınlandığım gecelerim
yüzümü duvara döndüğümde bana bakan yüzün oldu hep 
öylece durur bakarsın bana 
biraz gölgesindir.
biraz gülümseme
biraz kızgınlık
biraz özlem
birazda duvar
ama en çokta yalnızlığım..